Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 maja 2015 r. prawo restrukturyzacyjne celem postępowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjnego – również przez przeprowadzenie działań sanacyjnych, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli. Samą restrukturyzację przeprowadza się w czterech postępowaniach:

• Postępowanie o zatwierdzenie układu
• Przyspieszone postępowanie układowe
• Postępowanie układowe
• Postępowanie sanacyjne

W niniejszym artykule przybliżmy problematykę praw wierzyciela w postępowaniu o zatwierdzenie układu. Wierzycielem w rozumieniu ustawy prawo restrukturyzacyjne jest osoba uprawniona do żądania od dłużnika świadczenia.  Wierzycielem osobistym któremu przysługuje wierzytelność bezsporna będzie osoba wskazana przez dłużnika w spisie wierzytelności załączonym do wniosku restrukturyzacyjnego lub której wierzytelność została stwierdzona tytułem egzekucyjnym, lub który został umieszczony w spisie wierzytelności. Pozostałe wierzytelności, nie zawierające się w powyższej definicji będą musiały zostać zakwalifikowane jako wierzytelności sporne.

Spis wierzytelności obejmuje wierzytelności osobiste dłużnika powstałe przed dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego.

Samo postępowanie o zatwierdzenie układu umożliwia jego zawarcie bez udziału sądu – w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika. Postępowanie o zatwierdzenie układu jest dopuszczalne, jeśli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Należy mieć na uwadze, iż sąd ma obowiązek odmówić otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego, jeśli jego skutkiem byłoby pokrzywdzenie wierzycieli. Według ustawy prawo restrukturyzacyjne wierzyciel nieumieszczony w spisie wierzytelności traci uprawnienia uczestnika postępowania z dniem uprawomocnienia się postanowienia o oddaleniu jego sprzeciwu lub bezskutecznego upływu terminu do jego złożenia albo uprawomocnienia się postanowienia uwzględniającego sprzeciw co do umieszczenia jego wierzytelności.